Tuesday, November 10, 2015

Ինչու Հայաստանը չի կարող ՆԱՏՈ-ի հետ համատեղ հեռանկարներ ունենալ

Սիրիայում շարունակվող պատերազմի ու Ռուսական միջամտության ֆոնին, ինչպես նաև մեր տարածաշրջանում տեղ գտնող բոլոր նոր արգացումների արդյունքում, կարծես թե ակնհայտ է դառնում, որ Հայաստան-ՆԱՏՕ համատեղ հեռանկարները գնալով անհնար են դառնում, քանզի նոր երկաթյա վարագույրը, որը բժանելու է աշխարհ ճամբարների, մեզ իրարից բաժանում է։ Սակայն սա ամենևին միակ պատճառը չէ, որը եթե ոչ անհնար, ապա աաննապատակահարմար է դարձնում Հայաստանի ու ՆԱՏՕ-ի համագործակցության հետագա խորացումը, էլ չխոսենք՝ ՆԱՏՕ-ին անդամակցելու մասին։

Անկախ բոլոր հանգամանքներից՝ կախված ռուս-ամերիկյան լարված հարաբերություններից, Հայաստանն ունի իր ծանրակշիռ պատճառները՝ ՆԱՏՕ-ին անդամակցելու մասիին մեկընդմիշտ մոռանալու։ Առաջին պաատճառը, որը կնշեի՝ աշխարհաքաղաքկան ու ինչո՞ւ ոչ՝ բարոյականն է։ Անկախ նրանից, թե ինչ կլինի պագայում, Թուրքիան եղել է, կա ու միշտ լինելու է մեր դարավոր թշնամմին և ոչինչ չի կարող փոխել դա և այն մարդիկ, ովքեր ցանկանում են դաշնակից դառնալ մեր նախնիներին մորթաած այս պետության հետ, թող մի պահ իրենց անցյալը հիշեն։ Մի՞թե մեր աղաղակող նահատակների վրա թքած ունեն։ Բացի դրանից, մենք Թուրքիայի համար ասես ոսկոր լինենք կոկորդում, որը խնգրում է միանալ նրան Թյուրքական մնացյալ աշխարհի հետ և քանի դեռ սա այդպես է, Թուրքիայի համար մենք միշտ էլ լինելու ենք յուղոտ թիրխ, այլ ոչ թե դշնակից։

Կա հարցի տնտեսական ու ռզմագիտկան կողմ ևս։ ՆԱՏՕ-ին անդամակցելն ի թիվս յլ բաների, նշնակում է նաև բանակդ համապատասխանեցնել ՆԱՏՕ-կն ստանդարտների, իսկ դա իր հերթին նշանակում է, որ մենք պետք է միլիարդավոր դալորների վարկերի տակ մտնենք, որպեսզի զուտ մեր սպառազինությունը փոխենք՝ սկսած հրաձգային զենքերից, վերջացրա բրդ զրահատեխնիկայով ու տեխնոլոգիապես հագեցվծ այլ միջոցներով։ Բացի դրանից, պետք է միանգամից ձեռք քաշենք մեր ողջ պահեստազորից ու ըստ էության՝ սպայական կորպուսից, որովհետև այդ ՆԱՏՕ-ական տեխնիկան յուրացնելու խնդիր կա, ՆԱՏՕ-ական մարտավարություն ու ռազամավարություն յուրացնելու խնդիր կա։ Պատրա՞ստ ենք սրան․ ՈՉ։ Մեզ պե՞տք է նման բան․ ՈՉ։

Արդյունքում, ՆԱՏՕ-ի հետ համագործակցություն զարգացնելու ու առավել ևս՝ կազմակերպությանն անդամակցելու խոսակցությունները զուտ երազախաբության ոլորտից են և անգամ եթե ցանկացծ նման պրոցեսսին չլիներ երշխավորված հակաքյլերի փաստը Ռուսաստանի կողմից, դա պրապես չի բխում մեր շհերից, իսկ այսպիսի խոսակցությունները ասպարեզ նետվում են առավելապես ինչ-ինչ ուժեր ու նհնտներ բարբաջանքների արդյունքում, ովքեր Վաշինգթոնյան կերաակրատաշտից են սնվում լավագույն դեպքում, իսկ վատագույն դեպքում՝ պարզապես աադեկվատ չեն։

No comments:

Post a Comment